Fonte Gaia

Historia

Najważniejsza publiczna fontanna w mieście, znajdująca się na Piazza del Campo, została powitana przez mieszkańców z radością podczas jej otwarcia w 1346 roku . Ze spontanicznej radości wywołanej tryskającą wodą na placu miejskim wywodzi się przydomek „Gaia”. Do jego zasilania zbudowano imponujące urządzenie hydrauliczne, składające się z tunelu o długości około trzydziestu kilometrów i „mistrzowskiego łupu” (cisternino), wzmocnionego w XV wieku przez Francesco di Giorgio .

Źródło w obecnym kształcie zostało ozdobione serią płaskorzeźb, zamówionych w 1409 roku u Jacopo della Quercia i ukończonych dziesięć lat później, w 1419 roku .

Oryginalny rysunek Jacopo della Quercia ^[1] , Metropolitan Museum of Art

Słaby materiał użyty do budowy słynnego pomnika (marmur ze Sieneńskiej Montagnoli) oraz codzienne życie toczące się na placu przyczyniły się wkrótce do materialnej degradacji źródła. Jedną z największych traum zadali ci, którzy w 1743 roku, aby lepiej zobaczyć postępy Palio , wspięli się na jedną z dwóch rzeźb w rundzie ( Rea Silvia ), rozbijając ją i pozostając ofiarą.

W 1859 roku postanowiono zastąpić fontannę Jacopo kopią wykonaną z trwalszego marmuru kararyjskiego , zleconą sieneńskiemu rzeźbiarzowi -puryście Tito Sarrocchi . Pomnik został odsłonięty dopiero dziesięć lat później. W tym samym czasie został również przeniesiony na bardziej centralne miejsce na placu i chroniony bramą przez architekta Giuseppe Partiniego .

Reliefy Tito Sarrocchiego (kopie)

Oryginalne płaskorzeźby, bardzo zniszczone, zostały odrestaurowane i znajdują się obecnie w Muzeum Santa Maria della Scala , po wystawieniu w latach 1904-1989 w Loggia dei Nove w Palazzo Pubblico . Dziś marmury Sarrocchi znajdują się również w Santa Maria della Scala, a dwudziestowieczne kopie można znaleźć na zewnątrz.

Płaskorzeźby

Źródło ma prostokątny basen otwarty z boku w kierunku Palazzo Pubblico , z barierą z trzech pozostałych stron, która opada w dół zgodnie ze zboczem placu.

Na dwóch krótkich bokach znajdują się płaskorzeźby przedstawiające Stworzenie Adama i Wypędzenie przodków , a na przednich filarach dwie figury w rundzie z Rea Silvia i Acca Larenzia , natomiast na dłuższej płaskorzeźby z Madonną i Dzieciątko w centrum, otoczone przez Cnoty i Anioły .

Układ wanny i motywy dekoracji, z motywami związanymi z etyką i religią, oddają hołd tradycyjnej tradycji, a cechy formalne poszczególnych płaskorzeźb są bardzo nowatorskie, charakteryzują się swobodą kompozycyjną i niespotykaną witalnością. Postacie opadają i wynurzają się z owalnego profilu, z efektem okrężnego ruchu, a na dwóch posągach w kole postacie podążają wężowym chodem, równoważąc krzywiznę boku z głową.

Muzeum Santa Maria della Scala, oryginały Jacopo della Quercia