Licencje Creative Commons

Logo Creative Commons .

Licencje Creative Commons ( zwane również Creative Commons ^[1] ) są licencjami chronionymi prawem autorskim .

Licencja Creative Common (CC) może być używana, gdy autor chce przyznać innym prawo do używania lub modyfikowania stworzonego przez siebie (autora) dzieła. CC umożliwia autorowi wybór sposobu wykorzystania (np. może zezwolić jedynie na niekomercyjne wykorzystanie danego utworu) oraz chroni osoby korzystające lub rozpowszechniające cudzy utwór przed obawą o naruszenie praw autorskich, o ile spełnione są warunki określone przez samego autora w licencji są przestrzegane. ^{[2] [3] [4] [5]}

Istnieją różne rodzaje Creative Commons. Licencje różnią się licznymi kombinacjami, które wpływają na warunki ich dystrybucji. Po raz pierwszy zostały umieszczone w Internecie 16 grudnia 2002 r . przez Creative Commons (CC), amerykańską organizację non-profit założoną w 2001 r . przez Lawrence'a Lessiga , profesora prawa na Uniwersytecie Harvarda .

Licencje te są inspirowane modelem copyleft , który był już rozpowszechniony w poprzednich latach w dziedzinie IT i mogą być stosowane do wszystkich rodzajów prac intelektualnych. Zasadniczo reprezentują one pośrednią drogę między całkowitym prawem autorskim ( pełne prawa autorskie ) a domeną publiczną ( domena publiczna ): z jednej strony całkowita ochrona tworzona przez model all rights reserved ("wszystkie prawa zastrzeżone"), a z drugiej strony brak praw zastrzeżonych („całkowity brak praw”), a więc w oparciu o koncepcję pewne prawa zastrzeżone(„pewne prawa zastrzeżone”): w tym sensie to zatem autor dzieła decyduje, które prawa zastrzec, a które swobodnie przyznać.

Licencje

Licencje Creative Commons, które osiągnęły wersję 4.0 ^[6] w listopadzie 2013 r. , są idealnie podzielone na dwie części: pierwsza część wskazuje wolności przyznane przez autora dla jego pracy; druga natomiast określa warunki korzystania z samego utworu.

Wolności

Licencje Creative Commons.

Dwie wolności to:

Symbol	Stan	Warunek ( PL )	Opis
	Dzielić się	Dzielić się	Wolność kopiowania, rozpowszechniania lub przekazywania pracy.
	Przeróbka	Remiksować	Swoboda adaptacji pracy.

Warunki korzystania z utworu

Warunki korzystania z utworu, zwane również klauzulami, są cztery i każdy jest powiązany z symbolem graficznym w celu ułatwienia rozpoznania:

Symbol	Piosenka przewodnia	Stan	Opis
	ZA POMOCĄ	Atrybucja Atrybucja	Pozwala ona innym kopiować, rozpowszechniać, pokazywać i wykonywać kopie utworu i utworów z niego wyprowadzonych, o ile wskazany jest autor utworu, w sposób przez nich określony. Na przykład, ktokolwiek cytuje pracę, może być zobowiązany do wskazania oprócz autora linku do strony internetowej pracy lub autora.
	NC	Niekomercyjne Niekomercyjne	Pozwala ona innym kopiować, rozpowszechniać, wyświetlać i wykonywać kopie utworu i prac pochodnych z niego lub jego przeróbek wyłącznie do celów niekomercyjnych .
	ND	Brak utworów pochodnych Brak utworów pochodnych	Pozwala innym kopiować, rozpowszechniać, wyświetlać i wykonywać tylko identyczne kopie ( dosłownie ) dzieła; prace pochodne lub ich przeróbki nie są dozwolone .
	SA	Udostępnij na tych samych warunkach Udostępnij na tych samych	Pozwala innym rozpowszechniać dzieła pochodne dzieła tylko na licencji identycznej (nie bardziej restrykcyjnej) lub zgodnej z licencją przyznaną oryginalnemu dziełu (patrz także copyleft ).

Kombinacje: sześć licencji CC

Każda z tych czterech klauzul określa konkretny warunek, który musi spełnić użytkownik utworu, aby móc z niego swobodnie korzystać. Ich połączenie daje szesnaście możliwych kombinacji, z których jedenaście to ważne licencje CC, a pozostałe pięć nie. Spośród tych ostatnich cztery zawierają zarówno klauzule ND (brak utworów zależnych) , jak i SA (dotyczy podobnych akcji) , które wzajemnie się wykluczają, podczas gdy jedna jest nieważna, ponieważ nie zawiera ani ND, ani SA.

Spośród jedenastu prawidłowych kombinacji pięć, które nie mają klauzuli BY (atrybucja) zostało wycofanych, ponieważ zażądało ich mniej niż 3% użytkowników ^[7] ; jednak pozostają one dostępne do wglądu na stronie Creative Commons.

Tak więc używanych licencji Creative Commons jest sześć plus CC0 (lub domena publiczna) ^[8] :

Symbolika	Piosenka przewodnia	Opis
	CC BY	Pozwala na dystrybucję, modyfikację, tworzenie dzieł pochodnych od oryginału, w tym w celach komercyjnych, pod warunkiem uznania odpowiedniej wzmianki o autorze, umieszczenia linku do licencji i wskazania ewentualnych zmian. [9]
	CC BY-SA	Pozwala na dystrybucję, modyfikację, tworzenie dzieł pochodnych od oryginału, w tym w celach komercyjnych, pod warunkiem uznania odpowiedniej wzmianki o autorze, umieszczenia linku do licencji i wskazania w przypadku wprowadzenia jakichkolwiek zmian; oraz że nowa praca ma taką samą licencję jak oryginał (dlatego każda praca pochodna będzie dozwolona do użytku komercyjnego). [10] Ta licencja, pod pewnymi względami, może wywodzić się z licencji typu „ copyleft ” na wolne i otwarte oprogramowanie .
	CC BY-ND	Pozwala na rozpowszechnianie oryginalnego dzieła bez żadnych modyfikacji, nawet w celach komercyjnych, pod warunkiem potwierdzenia odpowiedniego autorstwa i podania linku do licencji. W związku z tym nie zezwala na dystrybucję utworów zmodyfikowanych, zremiksowanych lub opartych na utworach objętych niniejszą licencją. [11]
	CC BY-NC	Pozwala na dystrybucję, modyfikację, tworzenie dzieł pochodnych od oryginału, ale nie w celach komercyjnych, pod warunkiem, że: potwierdzi się stosowną wzmiankę o autorze, poda się link do licencji i wskaże, czy dokonano jakichkolwiek zmian. Każdy, kto modyfikuje oryginalne dzieło, nie musi używać tych samych licencji do prac pochodnych. [12]
	CC BY-NC-SA	Pozwala na dystrybucję, modyfikację, tworzenie dzieł pochodnych na podstawie oryginału, ale nie w celach komercyjnych, pod warunkiem, że: potwierdzi się stosowną wzmiankę o autorze, poda się link do licencji i wskaże, czy dokonano jakichkolwiek zmian; oraz że nowa praca ma taką samą licencję jak oryginał (dlatego żadna praca pochodna nie będzie dozwolona do użytku komercyjnego). [13]
	CC BY-NC-ND	Ta licencja jest najbardziej restrykcyjna: pozwala tylko na pobieranie i udostępnianie oryginalnych prac pod warunkiem, że nie są one modyfikowane ani wykorzystywane do celów komercyjnych, zawsze przypisując autorstwo pracy autorowi. [14]

Prawa do udostępniania i/lub modyfikowania utworu nie podlegają odwołaniu przez licencjodawcę, o ile przestrzegane są warunki licencji. ^[9]

CC0: domena publiczna

Identyfikacja CC0.

CC0, zwane również CC Zero, ogłoszone w 2007 r. i udostępnione publicznie w 2009 r. ^{[15] [16]} , jest narzędziem, zwanym także protokołem ^[17] , mającym moc prawną do zrzeczenia się praw autorskich do utworu na całym świecie. To narzędzie nie jest licencją, ponieważ nie zastrzega praw ani praw dla autora i nie nakłada żadnych ograniczeń na użytkownika, służy do umieszczania materiału w domenie publicznejw jurysdykcjach, w których jest to możliwe, zdefiniowanie wyrażenia „domena publiczna” w najszerszym znaczeniu dozwolonym przez prawo, ponieważ istnieją jurysdykcje, w których domena publiczna nie jest zdefiniowana, w związku z czym ponowne wykorzystanie dowolnego utworu wymaga wyraźnego zezwolenia; w innych jurysdykcjach, gdzie domena publiczna jest zabroniona, zrzeka się tak wielu praw, jak to możliwe, poprzez prostą licencję, jak najbardziej dopuszczalną, zgodnie z jej licencyjnym charakterem. ^{[18] [19]}

Na całym świecie niewiele jurysdykcji zezwala na przypisanie do domeny publicznej dzieł tych, którzy zamierzają działać na rzecz poszerzania wiedzy publicznej. Wyrzeczenie się praw osobistych jest często skomplikowane, jeśli nie niemożliwe, ponieważ są one automatycznie stosowane przez prawie wszystkie jurysdykcje krajowe. W odniesieniu do koncepcji domeny publicznej, licencja CC0 ma na celu wyeliminowanie niejasności wynikających z różnych lokalnych organów ustawodawczych, z przypisaniem, które reprezentuje zrzeczenie się wszelkiego rodzaju praw autorskich w skali globalnej. Do tych celów nie został dostosowany do żadnego konkretnego ustawodawstwa. ^[20]

Widać wyraźnie, że projekt CC Zero jest silnie ukształtowany przez prawo anglosaskie, a jeszcze bardziej przez prawo amerykańskie, w którym możliwości „zrzeczenia się” praw do utworu są znacznie większe – pod względem liczby i szerokości – niż we włoskim prawie. system. ^{[17] [21]}

W 2011 Free Software Foundation umieściła CC0 na liście licencji wolnego oprogramowania , która jest listą licencji zgodnych z jej definicją wolnego oprogramowania . ^{[22] [23]}

Znak domeny publicznej

W 2010 roku Creative Commons ogłosiło wprowadzenie Znaku Domeny Publicznej , narzędzia, które pozwala odpowiednio oznaczać dzieła, które są już w domenie publicznej. ^[24] Łącznie CC0 i znak domeny publicznej (PDM) zastępują to, co wcześniej znane było jako dedykacja i certyfikacja domeny publicznej , którego podejście opierało się na prawie amerykańskim i które było używane do jednoczesnego rozpatrywania dwóch różnych spraw. ^{[25] [26]} W przeciwieństwie do CC0 i innych licencji Creative Commons, PDM nie jest narzędziem prawnym; nie towarzyszy mu tekst prawny ani umowa. ^{[27] [28]}

CC i Wolna Opera Kulturalna

Zatwierdzone do bezpłatnego logo dzieł kultury

W 2008 r. Creative Commons udostępnia markę Approved for free kultural ^[29] dla dwóch swoich licencji, CC BY i CC BY-SA, które są zgodne z definicją wolnych dzieł kultury , a następnie również dla tych w domena publiczna nie jako przedmiot licencji, ale jako rodzaj prawa autorskiego, co jest również zgodne z definicją wolnego dzieła kultury.

Definicja ta, wprowadzona przez E. Möllera ^[30] , jest inspirowana definicją wolnego oprogramowania , z którą dzieli ją niezgodność z licencjami zawierającymi klauzule dotyczące niekomercyjnych i żadnych prac pochodnych : tak jak w przypadku licencji wolnego oprogramowania, w rzeczywistości Użytkownik może dowolnie wykorzystywać, komercyjnie lub w inny sposób, dzieło rozpowszechniane na wolnej licencji na dzieło kulturalne, a ponadto zawsze możliwe jest dokonywanie zmian.

W 2014 roku Fundacja Otwartej Wiedzy zatwierdziła licencje Creative Commons CC BY, CC BY-SA i CC0 jako zgodne z „Otwartą definicją” ^[31] i zdefiniowała trzy dodatkowe bezpłatne licencje na dane i metadane, wcześniej niedostępne: Open Data Commons Public Dedykacja domeny i licencja (PDDL) , licencja Open Data Commons Attribution License (ODC-BY) oraz Open Data Commons Open Database License (OD bL) . ^[32]

Atrybucja

Od 2004 roku wszystkie licencje wymagają podania autorstwa oryginalnego autora. Przypisanie musi być podane na podstawie „najlepszych możliwości wykorzystania dostępnych informacji”. ^[33] Zazwyczaj obejmuje to:

• Dołącz informacje o prawach autorskich (jeśli są dostępne) . Jeśli oryginalna praca zawiera informacje o prawach autorskich zamieszczone przez właściciela oryginalnej pracy, informacje te należy pozostawić w stanie nienaruszonym lub powielić w rozsądny sposób na nośniku, na którym praca została ponownie opublikowana.
• Podaj imię i nazwisko autora, pseudonim lub identyfikator użytkownika itp. Ponadto, jeśli praca jest publikowana w Internecie, zaleca się powiązanie nazwiska autora z jego stroną profilową, o ile taka strona istnieje.
• Podaj tytuł pracy lub nazwę (jeśli są dostępne) . Ponadto, jeśli praca jest publikowana w Internecie, zaleca się, aby nazwa lub tytuł pracy służyły jako hiperłącze wskazujące na oryginalną pracę.
• Wskaż konkretną licencję CC, na której publikowane jest oryginalne dzieło . Ponadto, jeśli praca jest publikowana w Internecie, zaleca się umieszczenie linku do strony z licencją CC.
• Wskaż, czy utwór pochodzi, czy jest adaptacją . Jeśli praca jest dziełem pochodnym, konieczne jest ^[34] , aby to wyjaśnić, na przykład pisząc „To jest fińskie tłumaczenie [oryginalnego] dzieła [autora]”. lub „Scenariusz oparty na [oryginalnej] pracy [autora]”.

Wszystkie licencje Creative Commons wymagają przypisania pracy nawet w wersji zmodyfikowanej lub redystrybuowanej. Kombinacja opcji Uznanie autorstwa, Niekomercyjne, Niepochodne, Udostępnij podobnie umożliwia 6 modeli licencjonowania ^[35] , Licencje Publiczne Creative Commons. Zostały zaprojektowane tak, aby oferować możliwość wyboru modelu, który najlepiej odpowiada Twoim celom. Licencje publiczne Creative Commons są dostępne w różnych formatach:

• Czytelny dla człowieka  : format syntetyczny
• Czytelny przez prawnika  : długi tekst licencji określający szczegóły
• Do odczytu maszynowego  : metadane towarzyszące licencjom

Licencje Creative Commons Attribution - Share licencje Creative Commons Attribution-Share okazały się podobnie przydatne w generowaniu cyfrowych dóbr wspólnych (np. licencja Creative Commons Attribution-Share jest obecnie używana w Wikipedii).

Ponadto dobrze jest sprawdzić, czy sam autor wyraźnie wskazał sposoby, w jakie chce przeprowadzić atrybucję. ^[36]

Licencje cofnięte

Niektóre licencje zostały wycofane, ponieważ wymaga tego niewielka liczba użytkowników lub ze względów prawnych. Creative Commons utrzymuje w stanie nienaruszonym teksty prawne powiązane z odpowiednimi adresami internetowymi, aby zapewnić, że już opublikowany materiał pozostanie opublikowany na tych licencjach i chociaż jest technicznie możliwe wykorzystanie ich do publikowania nowych materiałów, nie zaleca ich używania . ^[37]

Obejmują one, oprócz wszystkich licencji bez CC0 i elementu Uznanie autorstwa, następujące elementy:

• Licencja krajów rozwijających się: licencja pozwalająca na kopiowanie i modyfikowanie utworu, ale mająca zastosowanie tylko do krajów rozwijających się, których gospodarki są uważane przez Bank Światowy za „gospodarki o niskich dochodach”. Wszystkie ograniczenia praw autorskich mają zastosowanie do innych krajów. ^[38]
• Próbkowanie : część pracy może być wykorzystana do celów innych niż reklama, ale nie można kopiować ani modyfikować całości. ^[39]
• Próbkowanie plus : Część pracy może być kopiowana lub modyfikowana do celów innych niż reklamowe, a cała praca może być kopiowana do celów niekomercyjnych. ^[40]
• Próbkowanie niekomercyjne Plus : Całość lub część pracy może być kopiowana lub modyfikowana w celach niekomercyjnych. ^[41]

Ewolucja

Treści publikowane na licencjach Creative Commons: niektóre prawa zastrzeżone .

Wśród funkcji wprowadzonych wraz z licencjami w wersji 2.0: ^[7]

• porzucenie licencji 1.0, którym brakowało klauzuli BY (uznanie autorstwa) , ponieważ są one rzadko używane;
• teraz autor może zażądać, aby przypisanie było dokonane przez założony przez niego bezpośredni link;
• niezgodność między CC BY-SA i CC BY-NC-SA.

Wersja 3.0 licencji wprowadziła kilka zmian, w tym poprawki do „nieprzeniesionej” wersji licencji, aby była mniej zorientowana na amerykański system prawny oraz wprowadzenie klauzuli „No Endorsement”. ^{[42] [43]}
Niektóre zmiany zostały przedłożone społeczności i grupom roboczym poszczególnych jurysdykcji do analizy i rozpatrzenia i zostały odrzucone; wśród nich możliwość zniesienia lub zmodyfikowania klauzuli antyTPM , która zabrania licencjobiorcy wytwarzania utworu pochodnego objętego tzw. Środkami Ochrony Technologicznej, ale nie uniemożliwia to autorowi oryginalnego dzieła oddzielnego udzielenia tego pozwolenia z drugą licencją inną niż CC. ^[44]

25 listopada 2013 r., po fazie publicznej dyskusji, w której każdy, zachęcony przez Creative Commons, mógł wnieść swój wkład, oficjalnie uruchomiono licencje Creative Commons 4.0, określane jako „najbardziej globalne, prawnie niezawodne licencje produkowane przez CC. na godzinę ”. ^[45] Wśród wprowadzonych funkcji:

• większa czytelność i organizacja tekstu licencji;
• nowy mechanizm, który pozwala osobom naruszającym licencje nieumyślnie odzyskać swoje prawa, jeśli naruszenie zostanie usunięte w odpowiednim czasie (w ciągu 30 dni);
• „zdroworozsądkowe” uznanie autorstwa, wyraźnie zezwalające użytkownikom licencjonowanego dzieła na spełnienie wymogu uznania autorstwa za pomocą łącza do oddzielnej strony zawierającej informacje o atrybucji;

Licencje „trójpoziomowe”

Aspektem, który daje licencjom Creative Commons dodatkową przewagę nad innymi licencjami na wolne treści, jest trójwarstwowa struktura . ^[46]

Każda licencja CC jest pojedynczym narzędziem sądowym, które jednak przejawia się w trzech różnych formach: ^[47]

Trzy „poziomy” licencji Creative Commons.

• kod prawny , faktyczną licencję, tj. ten dokument posiadający moc prawną, regulujący rozpowszechnianie utworu i stosowanie licencji;
• Commons deed , tekst przeznaczony dla przeciętnego użytkownika, który chce opublikować lub ponownie wykorzystać utwór na licencji CC, który nie jest licencją rzeczywistą i nie ma wartości prawnej, ale podsumowuje treść licencji w możliwie najprostszy sposób;
• kod cyfrowy , seria metadanych , które umożliwiają łatwe śledzenie licencji przez wyszukiwarki i/lub automaty i narzędzia; jego celem jest umożliwienie automatycznej identyfikacji i skatalogowania licencji i związanych z nią informacji (uznanie autorstwa itp.).

Metadane są zapisywane w formacie zwanym RDF. Creative Commons Rights Expression Language ( CC REL) to specyfikacja techniczna definiująca sposób wyrażania informacji licencyjnych w formacie RDF oraz sposób integracji metadanych z utworem. ^[48]

Praktyczne zastosowania na tym poziomie obejmują możliwość wprowadzania informacji licencyjnych bezpośrednio do pliku, jeśli praca jest w formacie cyfrowym oraz możliwość filtrowania wyników wyszukiwania przeprowadzonego w Internecie lub na komputerze lokalnym. ^[49]

Integracja z innymi licencjami (CC +)

Zapowiedziany w 2007 roku program CC+ , znany również jako CC Plus, to protokół mający na celu rozszerzenie standardowych licencji projektu Creative Commons poprzez dodanie dodatkowej umowy. ^[50] CC Plus nie jest licencją per se, ale uproszczonym systemem, który pozwala użytkownikom utworu na uzyskanie dodatkowych praw poza tymi przyznawanymi przez sześć licencji Creative Commons. ^[51]

Protokół przewiduje integrację drugiej licencji (niekoniecznie o charakterze komercyjnym) z istniejącymi już dowolnymi standardowymi atrybutami.

Na przykład licencja Creative Commons może uniemożliwić wykorzystanie utworu do celów komercyjnych. W przypadku CC+ licencja zapewnia link, za pomocą którego użytkownik może uzyskać dodatkowe uprawnienia, z reguły mogą to być prawa komercyjne lub inne (powiązane np. z firmą dystrybucyjną), ale także uprawnienia lub dodatkowe usługi, takie jak gwarancje, koncesje użytkowania bez przypisywania autorstwa utworu, a nawet dostępu do komunikacji, reprezentacji, wykonania lub recytacji utworu, a nawet do dostępności na nośnikach fizycznych.

Ramy CC+ zapewniają firmom system poruszania się między gospodarką komercyjną a gospodarką free-sharingową, a także elastyczny standard dla tych form eksploatacji pracy. ^[51]

Przedłużenie licencji Creative Commons (CC +).

Korzystanie z CC +

^[51]

• Możliwe jest uniemożliwienie komercyjnego wykorzystania utworu poprzez przyjęcie licencji Creative Commons z warunkiem „Uznanie autorstwa – Niekomercyjne” , a następnie zawarcie odrębnej umowy z odpowiednikiem (sam autorem lub osobami trzecimi) w celu wynegocjowania praw komercyjnych do utworu w pytanie (np. licencje, sprzedaż, reprodukcje itp.).
• Wśród opcji można żądać udostępnienia prac pochodnych zgodnie z warunkami pierwotnej licencji, przyjmując licencje Creative Commons z warunkiem BY-SA (uznanie autorstwa - na tych samych warunkach ) , ale oferować odrębną umowę (przyznaną dla poprzednich przypadkach), tym podmiotom, które nie zamierzają publikować utworów zależnych na identycznej licencji. Rozważane są również podobne zastosowania, na przykład oferowanie umowy stronom, które wolą uniknąć konieczności przestrzegania warunków BY (uznanie autorstwa) lub ND (brak utworów zależnych) odpowiednich licencji Creative Commons.
• Zaproponuj prywatną umowę tym stronom, które o to wystąpią (np. w ramach polityki instytucji lub z powodów gwarancyjnych), nawet jeśli korzystanie przez nich z utworu jest zgodne z celami przyznanymi na podstawie licencji publicznej.
• Użyj CC Plus, aby wdrożyć niektóre rodzaje systemów Street Performer Protocol , aby dzieła stały się własnością publiczną lub opublikować je na innej licencji, najlepiej bardziej otwartej i w interesie publicznym społeczności.

Kompatybilność z innymi licencjami

Materiały publikowane na licencjach CC mogą również zawierać materiały publikowane na innych licencjach, wybranych spośród zatwierdzonych przez Creative Commons. Zgodne są licencje, które mają co najmniej taki sam cel, znaczenie i skutek jak określona licencja CC i które wyraźnie zezwalają na publikację prac pochodnych na podstawie licencji CC. ^[52]

W 2014 roku do listy licencji zgodnych ^[53] z CC BY-SA 4.0 dodano wersję 1.3 licencji Free Art License (FAL) ^[54] , natomiast w 2015 roku dodano GPL 3 ^[55] .

Licencje z klauzulą ​​SA (Share-Alike) umożliwiają publikację prac pochodnych z tą samą licencją lub z licencją wybraną z tej listy. ^[56]

CC BY-SA i GFDL

Licencje te wymagają opublikowania dzieła pochodnego na tej samej licencji, co dzieło oryginalne. Innymi słowy, prace pochodne dzieła opublikowanego na licencji CC BY-SA muszą koniecznie zostać opublikowane w CC BY-SA; podobnie dla prac opublikowanych na licencji GFDL .
Uniemożliwia to ponownemu publikowaniu pracy, która zawiera zarówno treści GFDL, jak i CC BY-SA, ponieważ ostateczny wynik nie może być opublikowany na żadnej licencji, chyba że otrzymają pisemną zgodę właściciela praw autorskich. W niektórych projektach, takich jak wiki , uzyskanie zgody wszystkich może być niemożliweposiadacze praw autorskich; przekłada się to na ograniczenie bezpłatnego ponownego wykorzystania materiału, nawet jeśli obie są licencjami typu copyleft .

W 2008 roku, na prośbę Fundacji Wikimedia , Fundacja Wolnego Oprogramowania opublikowała specjalną wersję GFDL (v1.3), aby umożliwić otwartym i edytowalnym stronom z treścią, które tradycyjnie publikowały treści w ramach GFDL, ponowne publikowanie ich treści z podwójną licencją GFDL + CC BY-SA (3.0). ^[57] Było to możliwe, ponieważ poprzednia wersja GFDL wyraźnie zezwalała na jej użycie zgodnie z warunkami tej konkretnej wersji lub dowolnej późniejszej wersji . ^[58]Operacja dotyczyła wyłącznie treści opublikowanych przed 1 listopada 2008 r. i była możliwa tylko do lipca 2009 r., ponieważ została pomyślana jako tymczasowe narzędzie do przenoszenia licencji. ^{[59] [60]}

Prawa moralne

Ten sam temat szczegółowo: włoskie prawo autorskie .

We Włoszech, zgodnie z artykułem 20 ustawy o prawie autorskim , autorskie prawa osobiste związane z dziełem geniuszu twórczego są niezbywalne i mogą być dochodzone bez ograniczeń czasowych przez małżonka lub zstępnych zmarłego autora. Wśród tych praw zwracamy uwagę na prawo ojcostwa i prawo do integralności utworu, które w rzeczywistości pozostają niezbywalne w żadnych okolicznościach i na szkodę których nie można przyjąć żadnego rodzaju licencji.

Wszystkie licencje dostarczone przez projekt Creative Commons z wyjątkiem opcji CC0 gwarantują uznanie autora poprzez umieszczenie atrybutu BY (Atrybucja) .

Ustawodawstwo dotyczące zrzeczenia się praw osobistych różni się w zależności od narodu, a zwłaszcza od modelu prawnego, który go charakteryzuje. Niektóre kraje o systemie prawnym zgodnym z modelem prawa cywilnego , jak np. Francja, wprowadzają praktycznie bezwzględny zakaz przenoszenia lub zrzeczenia się tych praw. Niektóre z krajów, w których istnieje ustawodawstwo inspirowane modelem prawnym common law , pozwalają natomiast swobodnie zrzec się praw osobistych. W tym sensie przyjęcie „licencji” CC0 pociąga za sobą różne skutki zgodnie z lokalnymi przepisami.

W Stanach Zjednoczonych termin „moralne prawo” jest powszechnie określany jako prawo autora do zapobiegania rewizji, przeróbki lub zniekształcenia jego dzieła, niezależnie od tego, kto jest właścicielem lub korzysta z praw do ekonomicznego użytku. Prawa osobiste określone w ustawie o prawach artystów wizualnych z 1990 r. zapobiegają kojarzeniu autora dzieła wizualnego z utworami, które nie są jego własnym dziełem, a także zabraniają oczerniania jego własnych dzieł. Prawo Stanów Zjednoczonych przewiduje pisemną umowę dotyczącą zrzeczenia się autorskich praw osobistych, określającą pracę i cele, do których zrzeczenie się ma zastosowanie.

Przenoszenie

Związek między licencją nieprzeportowaną a jej przeniesionymi wersjami .

Licencje Creative Commons zostały pierwotnie opracowane (2002) na podstawie amerykańskiego systemu prawnego i były określane jako ogólne , ponieważ nie odnosiły się do jednego prawa lub jurysdykcji, w odniesieniu do którego można by interpretować tekst licencji. W związku z tym licencje mogą być niezgodne z lokalnym ustawodawstwem poszczególnych stanów i dlatego nie mają zastosowania w niektórych jurysdykcjach.

     Istnieje przeniesiona wersja licencji

    Trwa pisanie przeniesionej  wersji

     Opracowanie zaprogramowanej wersji przeniesionej

W 2003 roku Creative Commons uruchomiło projekt lokalizacji licencji, który polega na stworzeniu określonej wersji każdej licencji dla każdej jurysdykcji. Każda z tych wersji była określana jako przeniesiona .

Licencje generyczne , początkowo zbieżne z wersjami przeniesionymi do USA , zostały przeformułowane w neutralny sposób, w oparciu o język prawny międzynarodowych traktatów o prawie autorskim, a ich nazwa została ostatecznie zmieniona na unported . ^[61]

Od grudnia 2016 r. istnieją przeniesione wersje licencji CC dla łącznie 59 jurysdykcji. ^[62] Teksty nieprzeniesionych i przeniesionych licencji są udostępniane w specjalnej bazie danych. ^[63]

Aby umożliwić dyskusję i rozwój przeniesionych wersji , Creative Commons zorganizowało specjalne grupy robocze dla poszczególnych jurysdykcji, zespoły krajowe . ^[64]

Zastosowanie

Licencje Creative Commons opierają się na prawie autorskim i dotyczą wszystkich utworów, które są uznawane przez prawo do ochrony. ^[21] W konsekwencji licencje mogą być stosowane do każdego utworu, do którego mają zastosowanie prawa autorskie: książek, pism, notatek, blogów i stron internetowych, artykułów, filmów i fotografii, gier wideo, kompozycji muzycznych, nagrań dźwiękowych i innych utworów dźwiękowych. Licencje CC nie mają zastosowania do pomysłów, informacji faktycznych ani innych elementów nieobjętych prawami autorskimi. ^[65]

Jeśli dzieło jest chronione więcej niż jedną licencją Creative Commons, użytkownik może wybrać preferowaną przez siebie.

Chociaż oprogramowanie jest jednym z tych dzieł chronionych prawem autorskim ^[66], Creative Commons odradza korzystanie ze swoich licencji na programy komputerowe, zalecając w zamian korzystanie z innych wolnych licencji, takich jak GPL . ^{[37] [67]} Sama Fundacja Wolnego Oprogramowania wskazuje licencje CC BY i CC BY-SA jako odpowiednie dla dzieł sztuki oraz dzieł rozrywkowych i edukacyjnych , a CC BY-ND dla opinii i komentarzy , zniechęcając je zamiast tego do oprogramowania i dokumentacja. ^[68]

Licencje mogą być również stosowane do baz danych , które jednak zachowują wyłącznie prawa autorskie, a nie charakterystyczne prawa baz danych, ewentualnie przewidziane przez prawo poszczególnych państw, jak również przez włoskie prawo autorskie . ^{[21] [69]}

Zgodność z organizacjami zbiorowego zarządzania

Dołączenie do firmy w celu pobierania opłat może, ale nie musi być zgodne z korzystaniem z licencji CC dla twoich utworów, w zależności od firmy. Na przykład w Australii, Finlandii, Francji, Niemczech, Włoszech, Luksemburgu, Holandii, Hiszpanii i na Tajwanie ^[70] artysta, przystępując do organizacji zbiorowego zarządzania , przyznaje mu wszelkie prawa do obecnych i przyszłych dzieł: a zatem tak, jak jest nie jest już właścicielem praw do swoich utworów, nie może ich rozpowszechniać na warunkach innych niż dozwolone przez firmę windykacyjną. ^[71]

Creative Commons współpracuje z firmami odszkodowawczymi w jurysdykcjach, w których występuje ten problem, w celu znalezienia rozwiązania, które pozwoli artystom korzystać z obu systemów: ^[72]

• W Holandii trwa eksperymentalny projekt , który rozpoczął się 23 sierpnia 2007 r. pomiędzy CC Netherlands i Buma / Stemra, kolektywnym stowarzyszeniem autorów piosenek i kompozytorów. ^[73]
• w Danii duńskie stowarzyszenie zbiorowego zarządzania, KODA, od 31 stycznia 2008 r. zaczęło udostępniać dzieła swoich członków na licencjach Creative Commons NC ( niekomercyjnych) . ^[74]
• 18-miesięczny eksperymentalny projekt podpisany 9 stycznia 2012 r. został przeprowadzony we Francji pomiędzy CC France i Sacem ( Société des auteurs, compositeurs et editeurs de musique ). ^[75] W następstwie tego projektu została podpisana umowa między Creative Commons a Sacem, która przewiduje możliwość publikowania przez członków tej ostatniej dzieł na licencjach Creative Commons NC ( niekomercyjnych) .
• we Włoszech nie podpisano żadnych umów między Creative Commons a SIAE. Jednak w 2008 roku Creative Commons Italia i SIAE ustanowiły mieszany stół prawny w celu zbadania nowego mandatu dla autorów, którzy nie są jeszcze zrzeszeni. Mandat polegał na uregulowaniu relacji między autorami, którzy korzystają z licencji Creative Commons, z atrybutem niekomercyjnym, do udostępniania swoich dzieł, w celu powierzenia SIAE pośrednictwa do celów komercyjnych. Pod koniec prac nad mieszaną tabelą prawną, w której pogłębiono analizę różnych spraw, które pojawiają się na granicy między wykorzystaniem komercyjnym i niekomercyjnym (zarówno online, jak i offline), SIAE nigdy nie przekazała niczego na temat wyniku procedurę zatwierdzania, której powinien zostać poddany tekst umowy, niwecząc tym samym możliwość przezwyciężenia

W dniu 4 lutego 2014 r . Parlament Europejski zatwierdził tekst „Prawa autorskie i prawa pokrewne oraz wieloterytorialne licencjonowanie praw do utworów muzycznych do użytku online” , który stał się dyrektywą w dniu 24 lutego tego samego roku. ^[76] Głównym celem dyrektywy 2014/26/UE jest ułatwienie usuwania muzyki w Unii Europejskiejoraz zwiększenie przejrzystości i odpowiedzialności organizacji zbiorowego zarządzania działających w UE. Gdy dyrektywa zostanie przyjęta przez państwa należące do Unii Europejskiej, członkowie europejskich organizacji zbiorowego zarządzania będą mieli prawo do wykorzystywania licencji niekomercyjnych do swoich utworów, otwierając drzwi do korzystania z trzech licencji Creative Commons, które zezwalają na -użytek komercyjny.komercyjny utwór objęty licencją. ^[77]

SIAE

Ten sam temat szczegółowo: Włoskie Stowarzyszenie Autorów i Wydawców § SIAE i Creative Commons .

Za artykuł 2576 włoskiego kodeksu cywilnego i artykuł 6 ustawy nr. 633 o prawie autorskim , nabycie praw autorskich następuje przez samo stworzenie utworu. We Włoszech artyści są chronieni prawem autorskim; ani SIAE, ani licencje Creative Commons nie tworzą praw. ^[21]

SIAE jest organem zbiorowego zarządzania i ma za zadanie chronić artystów, którzy dobrowolnie deponują swoje prace; autor, który występuje do zbiorowego zarządzania w SIAE, zgadza się nie przyznawać wolności osobom trzecim i polega na SIAE zarówno w zakresie udzielania licencji i korzystania z jego utworów, jak i pobierania i dystrybucji opłat. W konsekwencji, do czasu wprowadzenia zmian w statucie i regulacji SIAE, tradycyjne zbiorowe zarządzanie prowadzone przez SIAE nie może współistnieć z zarządzaniem prowadzonym samodzielnie przez autora, który decyduje się na stosowanie licencji CC.

Creative Commons nie jest alternatywnym organem zarządzającym prawami autorskimi dla SIAE, w rzeczywistości działają obecnie na dwóch różnych poziomach, zwłaszcza w odniesieniu do polityki komercyjnego rozpowszechniania utworów. Licencje Creative Commons są umieszczone w perspektywie pośredniej między prawem autorskim, z powiązanymi z nim wymogami regulacyjnymi, a domeną publiczną, dla której nie przewiduje się praw zastrzeżonych. W przeciwieństwie do przepisów Włoskiego Stowarzyszenia Autorów i Wydawców (SIAE), licencje Creative Commons nie przewidują ograniczeń dotyczących nośników w celu włączenia utworów wprowadzonych do obiegu; w przypadku wszelkiego wsparcia chronionego przez Creative Commons może być konieczne zastosowanie postanowień „pieczęci SIAE” zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi ochrony praw autorskich.

Kategoryzacja obiektów, dla których wymagane jest naniesienie „pieczęci SIAE”, jest zgodna ze specyfikacjami licencji Creative Commons; rodzaje dzieł, dla których konieczna jest ochrona Włoskiego Stowarzyszenia Autorów i Wydawców (SIAE), stanowią w rzeczywistości niewielki podzbiór kategorii rozważanych w projekcie Creative Commons.

W odniesieniu do celu, dla którego wzór pracy jest wprowadzany do obiegu, rozporządzenie SIAE reguluje rozpowszechnianie mające na celu handel i każdą inną działalność zarobkową. Z drugiej strony licencje CC nie wpływają na użytek komercyjny, co jasno wskazuje na możliwość wykorzystania utworu w tym sensie poprzez przypisanie lub w inny sposób odpowiedniej klauzuli NC (niekomercyjnej) przewidzianej przez Licencje Publiczne CC. Oznacza to, że w praktyce prace bez takiej licencji niemal na pewno wymagają naniesienia „pieczęci SIAE”, jeśli inne wymagania dotyczące takiego naniesienia również są spełnione lub wymagają tego.

Sztuka. 181 bis prawa autorskiego, w odniesieniu do definicji działalności zarobkowej, nie bada szczegółowo, jakie czynności mieszczą się w zakresie regulacji: konieczności opatrzenia pieczęcią SIAE także na utworach zarejestrowanych na „niekomercyjnej” licencji CC nie można wyłączone. Na przykład, rozpowszechnianie bezpłatnych promocyjnych egzemplarzy utworów, dla których nie ma bezpośredniej korzyści handlowej, ale które stanowią działalność wyraźnie nastawioną na zysk, jest ważne. ^[78]

Upowszechnianie i wykorzystanie

Restauracja w Granadzie , w której grana jest tylko muzyka na licencji CC.

Licencje Creative Commons są z powodzeniem wykorzystywane do obrony praw autorskich w wielu przypadkach na całym świecie. ^[79] Wiele podmiotów i organizacji również publikuje swoje dane lub materiały publikowane na swoich stronach internetowych na licencji Creative Commons.

Uniwersytet i badania

Projekt OpenCourseWare prowadzony przez Massachusetts Institute of Technology gromadzi ogólnodostępne materiały dydaktyczne do wielokrotnego użytku na licencji niekomercyjnej. ^[80]

Licencje CC są często używane do publikowania treści w środowisku Open Access .

CERN publikuje materiały na różnych licencjach Creative Commons, oceniając je również jako doskonałe narzędzie do publikowania wyników eksperymentów przeprowadzonych za pomocą Wielkiego Zderzacza Hadronów . ^[81]

Otwarte projekty treści

Projekty Wikimedia Foundation publikują swoje treści na licencji CC BY-SA, z wyjątkiem Wikinews , która zamiast tego używa CC BY, ^[82] i Wikimedia Commons , która również udostępnia materiały w domenie publicznej lub publikowane na niewolnych licencjach. . ^[83] W szczególności od czerwca 2009 r. Wikipedia publikuje treści na podwójnej licencji CC BY-SA i GFDL .

Kartografia zawarta w tabelach oraz dokumentacja OpenStreetMap są udostępniane na licencji CC BY-SA. ^[84]

Pliki audio przesłane na platformę Freesound.org objęte są licencjami Creative Commons, wybranymi przez użytkownika spośród CC0, CC BY i CC BY-NC. ^[85]

TED Talks są objęte licencją CC BY-NC-ND. ^[86]

Instytucje publiczne

Niektóre ministerstwa niektórych stanów, w tym Brazylii , Bułgarii , Ekwadoru , Gruzji , Grecji , Izraela , Holandii , Nowej Zelandii , Polski , Serbii , Hiszpanii i Tajlandii , publikują różne materiały i/lub treści na swoich stronach na licencji Creative Commons Internet. ^[87]

Część treści publikowanych na stronie Białego Domu jest publikowana na licencji CC BY-SA, chyba że określono inaczej. ^[88]

Izba Deputowanych w ramach projektu data.camera.it publikuje dane dotyczące posłów, organów i prac parlamentarnych, na podstawie licencji CC BY. ^[89]

Administracja publiczna publikuje część dokumentacji i zbiorów danych na licencjach Creative Commons. ^[90]

ISTAT publikuje wszystkie dane na licencji CC BY. ^[91]

Notatka

Bibliografia

Teksty licencji Creative Commons i narzędzi prawnych

• Creative Commons, CC BY 3.0 — Uznanie autorstwa 3.0 [IT] , na stronie creativecommons.org . Źródło 9 grudnia 2016 .
• Creative Commons, CC BY-SA 3.0 — Uznanie autorstwa na tych samych warunkach 3.0 [IT] , na stronie creativecommons.org . Źródło 9 grudnia 2016 .
• Creative Commons, CC BY-ND 3.0 – Uznanie autorstwa NoDerivatives 3.0 [IT] , na creativecommons.org . Źródło 9 grudnia 2016 .
• Creative Commons, CC BY-NC 3.0 — Uznanie autorstwa NonCommercial 3.0 [IT] , na creativecommons.org . Źródło 9 grudnia 2016 .
• Creative Commons, CC BY-NC-SA 3.0 — Uznanie autorstwa Niekomercyjne na tych samych warunkach 3.0 [IT] , na creativecommons.org . Źródło 9 grudnia 2016 .
• Creative Commons, CC BY-NC-ND 3.0 — Uznanie autorstwa NonCommercial NoDerivatives 3.0 [EN] , na creativecommons.org . Źródło 9 grudnia 2016 .
• Creative Commons, CC0 1.0 – Public Domain Dedication Universal 1.0 [IT] , na creativecommons.org . Źródło 9 grudnia 2016 .

Innych źródeł

• Aliprandi, Creative Commons: instrukcja obsługi. Przewodnik po licencjach i innych narzędziach CC , wyd. Prasa alternatywna, 2008
• Aliprandi, Creative Commons: instrukcja obsługi , wyd. Ledizionów, 2013
• Aliprandi, Teoria i praktyka copyleft — przewodnik dotyczący korzystania z licencji Opencontent zarchiwizowany 5 maja 2011 r. w Internet Archive . , oraz. Prasa NDA, 2006
• Aliprandi, Kompendium wolności komputera i otwartej kultury Zarchiwizowane 15 października 2011 r. w Internet Archive . , oraz. PrimaOra, 2006
• Lessig, wolna kultura. Równowaga między anarchią a kontrolą, przeciw ekstremizmowi własności intelektualnej.Zarchiwizowane 27 stycznia 2007 r. w Internet Archive . , oraz. Apogeum, 2005
• Simone Aliprandi, Creative Commons: Podręcznik użytkownika , Lulu Enterprises Inc., 2011, ISBN  978-1-4461-6557-7 .

Powiązane przedmioty

• Creative Commons
• prawa autorskie
• Prawo autorskie
• Darmowa licencja
• licencje BSD
• Domena publiczna
• Włoskie prawo autorskie
• Darmowa muzyka

Inne projekty

• Wikimedia Commons zawiera obrazy lub inne pliki na licencji Creative Commons

• Wikinews zawiera artykuł Licencja Creative Commons w wersji 3.0 wypuszczona 27 lutego 2007 r.

Zewnętrzne linki

• ( EN ) Oficjalna strona , na creativecommons.org .
• Licencje Creative Commons na stronie creativecommons.org .
• Oficjalne teksty licencyjne , na creativecommons.it .
• Narzędzie Creative Commons do wyboru najodpowiedniejszej licencji na stronie creativecommons.org .
• Tabela podsumowująca licencje Creative Commons , na stronie copyleft-italia.it .
• Broszura informacyjna na Creative Commons , na copyleft-italia.it .

Portal prawniczy : dostęp do wpisów Wikipedii dotyczących prawa