armia królewska

Królewska Armia Włoska
Flaga wojenna Królestwa Włoch
Ogólny opis
Aktywuj	4 maja 1861 - 18 czerwca 1946
Kraj	Włochy
Usługa	Siły zbrojne
Facet	Armia
Rola	Piechota Kawaleria Artyleria Wojska pancerne Inżynierowie
Wymiar	~ 935 000 mężczyzn (1915) [1] ~ 3 045 000 mężczyzn (1918) [2] ~ 1 875 000 mężczyzn (1940) [3] ~ 3 095 000 mężczyzn (1943) [4] ~ 76 500 mężczyzn (1944) [ 5] ~ 254,000 mężczyzn (1945) [6]
Główny stan	Turyn ( 1861 - 1864 ) Florencja (1864- 1871 ) Rzym ( 1871-1943 ) Salerno (1943- 1945 ) Rzym ( 1945- 1946 )
Motto	Chodź Savoy!
Zabarwienie	włoski trójkolorowy
Bitwy / wojny	Represje włoskiego bandytyzmu po zjednoczeniu Trzecia włoska wojna o niepodległość Zdobycie Rzymu wojna mahdysta Wojna w Erytrei Wojna abisyńska Bunt bokserów Wojna włosko-turecka I wojna światowa Kryzys na Korfu Rekonkwista Libii Wojna w Etiopii Hiszpańska wojna domowa Inwazja Albanii Druga wojna światowa
Misje pokojowe	Włoskie siły ekspedycyjne w Saarze Włoskie siły ekspedycyjne na Górnym Śląsku Włoskie siły ekspedycyjne na Krecie
Rocznice	4 listopada (od 1918 )
Część
Siły Zbrojne Królestwa Włoch
Oddziały zależne
Royal Carabinieri Regia Guardia di Finanza Straż na granicy
Dowódcy
Szefowie Sztabów	Luigi Cadorna Armando Diaz Pietro Badoglio Alberto Pariani Rodolfo Graziani Vittorio Ambrosio Mario Roatta Raffaele Cadorna
Symbolika
Gwiazdy
Źródła cytowane w treści tekstu
Pogłoski o jednostkach wojskowych na Wikipedii

Armia Królewska była armią Królestwa Włoch od 4 maja 1861 do 18 czerwca 1946 roku . ^[7] Narodził się z Armii Sardynii po proklamacji Królestwa Włoch , był używany we wszystkich wojennych wydarzeniach Królestwa, w tym w III wojnie o niepodległość , kolonializmie , a przede wszystkim w I i II wojnie światowej . Po narodzinach Republiki Włoskiej zmienił nazwę na Armię Włoską .

Historia

Zjednoczenie Włoch i stworzenie

Ten sam temat w szczegółach: Armia Sardynii , Korpus Bersaglieri i Włoska Gwardia Narodowa .

Ważne reformy wprowadzone przez Sztab Generalny Vittorio Emanuele II w celu przekształcenia starej armii sardyńskiej w nową armię rozpoczęły się pod koniec 1859 roku, zaraz po zakończeniu drugiej wojny o niepodległość . Operacje zjednoczenia wszystkich sił zbrojnych dostępnych na półwyspie włoskim, które rozpoczęły się w ostatnich miesiącach 1859 roku, zakończyły swoją pierwszą fazę organizacyjną w marcu 1861 roku .

Armia Królestwa Sardynii po wyprawie Tysiąca wcieliła w swoje szeregi Armię Obojga Sycylii i Południową Armię Garibaldiego i natychmiast po narodzinach Królestwa Włoch przyjęła nazwę Królewskiej Armii Włoskiej , zgodnie z dekretu Fanti - imienia ministra wojny Manfredo Fanti - wydanego 4 maja 1861 - obejmującego Korpus Bersaglieri . Po proklamacji Królestwa Włoch , ustawa nr. 143 utworzyło włoską Gwardię Narodową .

46 zostało dodanych do 20 istniejących sardyńskich pułków piechoty , 10 do 9 kawalerii, a 26 batalionów do 10 Bersaglieri . ^[10]

Walka z włoską brygadą pozjednoczeniową i trzecia włoska wojna o niepodległość (która przyniosła 1886 strat) ^[11] były pierwszymi zobowiązaniami nowych sił zbrojnych , początkowo składających się z pięciu korpusów , z których każdy dzielił się na 3 dywizje piechoty, każdy z nich z kolei był oddziałem wielobrojnym z piechotą, kawalerią i artylerią; ^[12] 320 000 żołnierzy i 11 000 oficerów zostało więc zgrupowanych w 18 dywizji ^[13] .

Zdobycie Rzymu, reforma Ricottiego i pierwsze zobowiązania kolonialne

Ten sam temat szczegółowo: Alpini , włoski kolonializm i Presa di Roma .

20 września 1870 , pod dowództwem generała Raffaele Cadorny , Bersaglieri z IV Korpusu , wchodząc przez wyłom Porta Pia, otworzyli przejście w murach Rzymu i zajęli miasto , które stało się stolicą Królestwa Włoch . ^[11]

Tymczasem od tego samego roku do prawie całej dekady stanowisko ministra wojny sprawował generał Cesare Francesco Ricotti-Magnani ; promował reformę reorganizacyjną; w 1872 r. powstał nowy korpus specjalistyczny: Alpini . ^[14] Po rozwiązaniu Gwardii Narodowej w 1876 r. Armia Królewska została podzielona zgodnie z ustawą z 30 czerwca 1876 r., przyp. 3204 w trzech głównych grupach: armii stałej, „ Mobilnej Milicji ” i „ Milicji Terytorialnej ”; natomiast późniejsza ustawa 11 lipca 1876 n.e. 160 utworzyła Milicję Miejską ,

Kiedy 5 lutego 1885 wybuchła wojna w Erytrei , pułkownik Tancredi Saletta wylądował z mniej niż 1000 mężczyzn w Massawie w Erytrei . Jednak włoski kolonializm doznał niepowodzenia w 1896 r . wraz z bitwą pod Aduą , która miała miejsce w kontekście wojny abisyńskiej . ^[11]

Podpułkownik Menini podburzył swojego Alpini podczas bitwy pod Aduą w 1896 r.

W następnym roku rozpoczęły się zobowiązania międzynarodowe, w ramach współpracy z międzynarodowym organem ds. pacyfikacji buntu przeciwko dominacji tureckiej podczas wojny grecko-tureckiej 1897 , do której Królestwo Włoch podczas buntu na Krecie wysłało siły ekspedycyjne wylądowały w Sudzie na Krecie 25 kwietnia 1897 roku . Równolegle zostanie utworzony Królewski Korpus Oddziałów Kolonialnych – w Erytrei w Somaliia następnie w Libii - pomoc wojskom włoskim w kontrolowaniu terytorium; oddziały te musiały również utworzyć kolonialną klasę średnią związaną z interesami włoskich przedsiębiorców. ^[15]

14 lipca 1900 r . w Neapolu utworzono Włoski Korpus Ekspedycyjny w Chinach z departamentami armii i piechoty morskiej, aby przeciwstawić się buntom bokserów w Chinach i bronić włoskiej koncesji Tientsin i europejskich protektoratów . ^[11] 29 września 1911 r. rozpoczęła się wojna włosko-turecka , 5 października Armia Królewska wkroczyła do Trypolisu , wiosną 1912 r. zajęła Dodekanez i zakończyła podbój Fezzan w 1914 r .^[11]

I wojna światowa i interwencja w Albanii i Macedonii

Ten sam temat szczegółowo: Organizacja Armii Królewskiej w czasie I wojny światowej , Rozkaz bitwy Armii Królewskiej z dnia 24 maja 1915 , Kampania Albanii i Frontu Włoskiego (1915-1918) .

24 maja 1915 r. armia włoska przekroczyła granicę austro-węgierską , rozpoczynając działania wojenne także dla Włoch w I wojnie światowej . Początek konfliktu zwiększył liczbę korpusów armii do 12 i dywizji do 25, a armia włoska wzrosła do 900 000 jednostek. Początkowe 600 karabinów maszynowych, 3 000 karabinów różnych kalibrów, również ogromnie się zwielokrotniło podczas wrogości ^{[ potrzebne źródło ]} . Armia Królewska przystąpiła do wojny z poważnym brakiem broni automatycznej, otrzymała z Francji 1 729 egzemplarzy mitrailleur Mle 1915 CSRG w oryginalnym francuskim kalibrze 8 mm Lebel,^[16] , które jednak okazały się nieodpowiednie do prowadzenia działań wojennych w okopach . Były używane w samochodach pancernych Lancia 1Z jako broń załogi, ale ze względu na ich zawodność i nadmierną masę zostały wkrótce zastąpione w tej roli przez Carcano Mod.91 . Pod koniec wojny pozostałe okazy zostały szybko usunięte. W czasie wojny ożyło także Arditi , wzmocniono Służbę Lotniczą ; niektóre czołgi Renault FT były również używane, choć sporadycznie.

Osłonięta haubica włoskiej artylerii podczas I wojny światowej

Latem 1916 zakończyła się szósta bitwa pod Isonzo , która doprowadziła do zdobycia Gorizii , także dzięki zdobyciu Monte Sabotino przez 4 dywizję pod dowództwem Pietro Badoglio . Jednak dwunasta i ostatnia bitwa pod Isonzo oznaczała katastrofalną klęskę Caporetto 24 października 1917 roku . Siły austro-niemieckie przedarły się właśnie w sektorze XXVII Korpusu Armii dowodzonego przez „uciekiniera z Tolmezzo” (Pietro Badoglio), ale opór wojsk na Piave i na Górze Grappa od 10 listopada do 4 grudnia 1917 r. koniec negatywnej fazy wojny. W następnym roku 1918Bitwa przesilenia (15-22 czerwca) i Vittorio Veneto (23 października-3 listopada) oznaczały ostateczne zwycięstwo Włoch ^[17] .

W 1918 Armia Królewska była również zatrudniona za granicą: we Francji z II Korpusem walczyła pod Bligny (15 - 23 VII) i wzdłuż Chemin des Dames (10 - 12 X); w Albanii wygrał bitwę pod Malakastrą (6-9 lipca).

Pracował także na froncie bałkańskim, z kampanią albańską i zaangażowaniem w Macedonii , gdzie wysłano siły ekspedycyjne . Wojska włoskie zajęły Durres 29 grudnia 1915 r., a Bitola 18 listopada 1916 r. ^[17] pozostając do 1918 r.

Konflikt zmobilizował około 4 000 000 żołnierzy, zginęło około 600 000 oraz zostało rannych i kaleczonych 1 500 000. ^[17] Po zakończeniu I wojny światowej milicja terytorialna i mobilna zostały rozwiązane i połączone w wojsko.

Dwadzieścia lat faszyzmu, wojna w Etiopii, wojna w Hiszpanii i inwazja na Albanię

Ten sam temat w szczegółach: wojna etiopska , hiszpańska wojna domowa , włoska inwazja na Albanię i ochotniczy korpus wojsk .

Flagi Armii Królewskiej z okresu I wojny światowej

Osobista książeczka żołnierza Armii Królewskiej (13 pułku artylerii) między dwiema wojnami światowymi

Po zwycięskim zakończeniu Wielkiej Wojny , Armia Królewska została zmniejszona poprzez zwolnienie większości pułków kawalerii i piechoty, a Arditi rozwiązano .

W ciągu dwudziestu lat faszyzmu rząd Mussoliniego w latach 1920-1930 wprowadził pewne reformy dotyczące ogólnej struktury; aw 1923 roku Służba Lotnicza została oddzielona od wojska, stając się Regia Aeronautica . W tych latach światło dzienne ujrzały także pierwsze jednostki pancerne. ^[18] W latach trzydziestych Regio Korpus Wojsk Kolonialnych pomagał wojskom narodowym w zakończeniu okupacji Somalii, do tej pory tylko częściowo kontrolowany przez wojska włoskie na terenach wokół stolicy Mogadiszu i kilku garnizonach wzdłuż wybrzeża. Rok 1935 był rokiem rozpoczęcia wojny w Etiopiiw którym uczestniczyła Armia Królewska, przekraczając Mareb 3 października i wkraczając do Addis Abeby 5 maja 1936 r. ^[19] .

W międzyczasie w latach trzydziestych zaprojektowano i wyprodukowano nowe rodzaje broni, takie jak działo przeciwlotnicze 90/53 Mod 1939 , haubica 149/19 Mod 1937 i moździerz Ansaldo 210/22 Mod 1935 , ale wyprodukowano bardzo niewiele egzemplarzy i dystrybuowane z powodu braku zasobów. W dziedzinie uzbrojenia indywidualnego wprowadzono Berettę MAB 38 (używaną przez oddziały specjalne takie jak 185. Dywizję Spadochroniarzy „Folgore” ), karabin maszynowy Breda Mod.37 czy pistolet Beretta M34 .dla oficerów, nawet jeśli zdecydowana większość żołnierzy używała przestarzałego uzbrojenia z czasów I wojny światowej, a nowymi czołgami dostępnymi były czołg L3 , lekki i z uzbrojeniem stałym oraz M11/39 , czołg średni zbudowany z uzbrojeniem głównym w kazamaty i uzbrojenie drugorzędne w wieży, ale które nie okazały się szczególnie skuteczne.

Działo 90/53 Mod 39

Wraz z wybuchem hiszpańskiej wojny domowej w 1936 r . do Hiszpanii został wysłany Ochotniczy Korpus Wojska , aby pomóc nacjonalistom Francisco Franco , w 1937 r. powstał Korpus Straży Granicznej , po reformie rekrutacyjnej na mocy dekretu królewskiego z 24 lutego 1938 r. XVI, nie. 329 i odnośne przepisy wykonawcze, o których mowa w dekrecie królewskim z dnia 6 czerwca 1940 r., sygn. 1481. Powstał pierwszy wydział spadochroniarzy, kompania piechoty libijskiej na czele z włoskimi oficerami i podoficerami, która przeprowadziła pierwszy start 28 marca 1938 w Castel Benito w Libii.

W kwietniu 1939 r., po inwazji włoskiej na Albanię , armia zajęła i obsadziła garnizony najważniejsze miasta dawnego panowania Zoga I. ^[19]

Interwencja w II wojnie światowej

Superarmia , Bitwa o Alpy Zachodnie , Kampania włoska w Afryce Wschodniej (1940-1942) , Kampania włosko-grecka , Kampania w Afryce Północnej , Dywizje Armii Królewskiej w czasie II wojny światowej , Departamenty włoskie na froncie wschodnim i froncie jugosłowiańskim (1941-1945) .

W momencie wybuchu II wojny światowej , kiedy nazistowskie Niemcy najechały na II Rzeczpospolitą , Włochy ogłosiły „ niewojenność ” od czasów Mussoliniego, zdając sobie sprawę z tego, że wojny w Etiopii i Hiszpanii mocno wpłynęły na stan zasobów armii i jej modernizacja zablokowana. Jednak piorunujące sukcesy Wehrmachtu i wrażenie, że konflikt nie potrwa długo, skłoniły Duce do posunięcia się naprzód i usankcjonowania przystąpienia Włoch do II wojny światowej 10 czerwca 1940 r.. W momencie przystąpienia do wojny Armia Królewska liczyła 75 dywizji, ale miała poważne braki w uzbrojeniu: faktycznie artyleria sięga I wojny światowej, czołgi były lekkie, z niedostatecznym opancerzeniem i uzbrojeniem, nie było pojazdów, karabiny maszynowe były niewystarczające, umundurowanie kiepskiej jakości oraz brakowało sprzętu i wyposażenia odpowiedniego dla obszarów, na których miałby być eksploatowany (Libia, Związek Radziecki , Albania, Grecja ).

Wagony M13 / 40 poruszające się po pustyni, kwiecień/maj 1941

Podczas kampanii francuskiej bitwa o Alpy Zachodnie była pierwszą operacją, w której wykorzystano armię królewską, i zakończyła się włoskim zwycięstwem taktycznym, zrównoważonym przez włoską okupację niektórych gmin wzdłuż granicy, usankcjonowaną przez rozejm w Villi. Grawerowane . Zamiast tego inicjatywa w Afryce Wschodniej zakończyła się porażką , gdzie mimo sukcesu osiągniętego dzięki podbojowi brytyjskiej Somalii , przydzielone tam jednostki Armii Królewskiej pozostawały od początku odizolowane od Macierzy, ponosząc w maju 1941 r. nieuniknioną klęskę w druga bitwa pod Amba Alagi. W każdym razie zwycięskie wojska brytyjskie oddały honor broni pokonanym żołnierzom włoskim . Ostatni desperacki opór na tym teatrze działań postawiły jednostki pod dowództwem generała Guglielma Nasi podczas bitwy pod Gondarem , zakończonej kapitulacją ostatnich garnizonów w listopadzie 1941 r. ^[20] .

Tymczasem w północnej Afryce nieliczne, ale bardzo mobilne i dobrze wyposażone siły Western Desert Force pokonały i schwytały dziesiątki tysięcy żołnierzy włoskich, niszcząc także dziesięć dywizji 10. Armii (m.in. Cyrene , Marmarica , Catanzaro ) i zdobywając warownie Bardii i Tobruku oraz całej Cyrenajki . Aby wesprzeć Armię Królewską na tym teatrze, Niemcy wysłali na pomoc grupę dywizji zgrupowanych w Afrika Korps pod dowództwem generała Erwina Rommla .. W następnych latach włosko-niemiecka armia pancerna zdołała dotrzeć do około 80 km od Aleksandrii w Egipcie, ale w wyniku klęski pod El Alamein również Libia musiała zostać przekazana siłom brytyjskim, a ostatnie opory zakończyły się w Maj 1943 w Tunezji , po zajęciu tego terytorium przez wojska niemiecko-włoskie w reakcji na operację Torch .

Z kolei w październiku 1940 r. rozpoczęła się kampania włoska w Grecji . Operacja okazała się źle zaplanowana i źle przygotowana, z włoskimi żołnierzami, którzy niemal natychmiast znaleźli się w przewadze liczebnej i trudnej sytuacji logistycznej w porównaniu z Grekami, aw konsekwencji zostali odrzuceni aż do granic Albanii. Powolny, ale ciągły napływ posiłków włoskich pozwolił wówczas powstrzymać pochód helleński, ale decydującym elementem dla wyniku konfliktu była interwencja niemiecka . Równolegle z akcją w Grecji oddziały niemieckie, włoskie i węgierskie zaatakowały Jugosławię , łamiąc jej opór w jedenaście dni.

Od tego momentu Armia Królewska musiała podjąć się niewdzięcznego i wyczerpującego zadania zajęcia części terytorium Grecji i Jugosławii, gdzie w latach 1941-1943 stacjonowało ponad 30 dywizji; teatr bałkański był obszarem, na którym pracowało najwięcej włoskich żołnierzy. Od lipca 1941 r. rosnący opór jugosłowiańskich partyzantów Josipa Broza Tito rozwinął się na dużych obszarach Jugosławii, wystawiając na próbę wojska włoskie w Czarnogórze, Bośni, Dalmacji i Słowenii. Pomimo ogromnego rozmieszczenia sił, ciągłych działań antypartyzanckich i współpracy czetników , w 1943 r. dywizje Armii Królewskiej poniosły ciężką klęskę w bitwie nad Neretwą .

W lipcu 1941 r. Mussolini zdecydował się wysłać na front wschodni włoskie siły ekspedycyjne zgrupowane w CSIR (Włoski Korpus Ekspedycyjny w Rosji) , które rok później zostały rozszerzone, tworząc ARMIR (Włoską Armię w Rosji). Armia Czerwona i surowość rosyjskiej zimy nadwerężyły włoskich żołnierzy na froncie, przytłoczonych operacją Piccolo Saturno i ofensywą Ostrogorzk-Rossosz . Około 80 000 żołnierzy nigdy nie wróciło do Włoch ^[20] .

W lipcu 1943 alianci rozpoczęli inwazję na Sycylię iw ciągu nieco ponad miesiąca przejęli całkowitą kontrolę nad wyspą.

Wojna domowa we Włoszech

Ten sam temat w szczegółach: Królestwo południowe , włoska wojna wyzwoleńcza , wojna domowa we Włoszech (1943-1945) , włoska armia koalicji i włoski ruch oporu .

Apulia, wrzesień 1943: po rozejmie Vittorio Emanuele III dokonuje przeglądu formacji Armii Królewskiej, prawdopodobnie należącej do Pierwszej Grupy Zmotoryzowanej .

Kiedy rząd Mussoliniego upadł 25 lipca 1943 r., marszałek Włoch Pietro Badoglio został wyznaczony przez króla do kierowania rządem i zaczął negocjować z Anglo-Amerykanami kapitulację, zawieszenie broni zostało podpisane 3 września 1943 r. i ogłoszone przez aliantów 8 września, wkrótce potem Badoglio również potwierdził tę wiadomość .

Po ogłoszeniu rozejmu Wehrmacht ustąpił miejsca przygotowanej już operacji Achse , wojska niemieckie nakazały jednostkom włoskim wybrać, czy kontynuować walkę u ich boku, czy złożyć broń, tym jednostkom Armii Królewskiej, które odrzuciły te informacje. przybyli zaatakowani i ogólnie przytłoczeni, w niektórych przypadkach doszło do masowych rozstrzeliwania więźniów, jak podczas rzezi w Kefalonii , w innych wypadkach nastąpiła kapitulacja po zdziesiątkowaniu oficerów. Tylko na Sardynii i Korsyce armia królewska pokonała Niemców. Na Bałkanach niektórzy z tych, którym udało się uniknąć internowaniaweszli w skład lokalnych ruchów partyzanckich, tworząc także własne jednostki narodowe, takie jak dywizje partyzanckie Garibaldiego i Włochy ^[21] . Z kolei we Włoszech rząd Badoglio otrzymał pozwolenie na utworzenie Pierwszej Grupy Zmotoryzowanej, która miałaby walczyć razem z Anglo-Amerykanami. Chrzest bojowy tej jednostki odbył się w grudniu 1943 r. wraz z pozytywną bitwą pod Montelungo . Pierwsze Zgrupowanie Zmotoryzowane stało się Włoskim Korpusem Wyzwolenia do października 1944 r., następnie zorganizowano pięć Grup Bojowych , które szły w górę Włoch, zawsze razem z aliantami, aż do Mediolanu iWenecja ^[21] .

II wojna światowa kosztowała Armię Królewską 161 729 zabitych i zaginionych do 8 września 1943 r., 73 277 w okresie wrzesień-październik 1943 r., ok. 12 tys. w walkach wyzwoleńczych i ok. 60 tys. zginęło w obozach koncentracyjnych ^[21] .

Drugi okres powojenny i narodziny Republiki Włoskiej

Ten sam temat szczegółowo: Armia włoska .

14 listopada 1945 alianci utworzyli strukturę Armii Królewskiej, która miała obowiązywać do podpisania traktatu paryskiego . Siły włoskie zostały zatem podzielone na cztery sekcje:

• siły mobilne i lokalne (90 000 żołnierzy) zorganizowane w trzy dywizje dla bezpieczeństwa wewnętrznego ( 28. Dywizja Piechoty „Aosta” , 31. Dywizja Piechoty „Kalabria” i Dywizja „Reggio” (pierwotnie „Savoy” ), 10 pułków piechoty (w tym 3 Alpini ) oraz pięć dywizji binarnych (tj. tylko z dwoma pułkami) piechoty ( 44. Dywizja Piechoty „Cremona” , 58. Dywizja Piechoty „Legnano” , Dywizja Zmechanizowana „Folgore” , 20. Dywizja Piechoty „Friuli” i 104. Dywizja Piechoty „Mantova” );
• organizacja centralna i 11 dowództw terytorialnych o właściwościach zbliżonych do dawnych dowództw korpusów wojskowych (9 000 jednostek);
• administracja (31 000 mężczyzn);
• szkolenia i akcesoria (uzupełnia Centrum Szkoleniowe Cesano i szkoły ) na 10 000 mężczyzn ^[22]

Sztab Generalny wydał w tym celu przepisy w marcu 1946 roku . Każde z 11 dowództw terytorialnych miało ośrodek szkolenia rekrutów na poziomie pułku i autonomiczny pułk piechoty, z wyjątkiem Sycylii , która mogła korzystać z dwóch dywizji. Natomiast jedna dywizja, dwa bataliony i sześć ugrupowań pozostawały bezpośrednio zależne od aliantów. W 1946 roku trzy dywizje bezpieczeństwa wewnętrznego zostały przekształcone w brygady składające się z dwóch pułków piechoty i grupy artylerii , podczas gdy kawaleria włoska odrodziła się, przydzielając do każdej dywizji grupę szwadronów .wyposażone w pojazdy gąsienicowe. ^[21]

Wraz z narodzinami Republiki Włoskiej i decyzją Umberta II o opuszczeniu kraju, po rozwiązaniu armii z przysięgi wierności królowi, ale nie Ojczyźnie, Armia Królewska zaczęła definiować włoskie siły lądowe i zmieniła się jego nazwa do Armii Włoskiej .

Osobisty

Kompozycja

Wojska składały się w większości z obywateli włoskich, chociaż obecne były również osoby różnych narodowości, zwłaszcza w miarę rozwoju włoskiego kolonializmu i rdzennych mieszkańców kolonii afrykańskich wcielono do królewskiego korpusu wojsk kolonialnych . W czasie II wojny światowej w Armii Królewskiej utworzono także oddziały zagraniczne .

Procedura rejestracji

Zaciąg odbywał się głównie poprzez powołanie do służby wojskowej we Włoszech , choć można było uciekać się do zaciągu dobrowolnego, w tym przypadku przewidziano specjalne wymagania, takie jak brak małżeństwa i nie skazanie za niektóre przewidziane przestępstwa. prawo.

W każdym razie personel spływał do odpowiednich okręgów wojskowych – znajdujących się w prawie wszystkich prowincjach – i wysyłał przez nich do różnych pułków przydziału , które bezpośrednio zajmowały się całym cyklem szkolenia: przebieraniem się na skład pułkowy (lub batalion/grupę w jednostek alpejskich ), podstawowe przeszkolenie w specjalnym plutonie szkoleniowym oraz w krótkim czasie wsparcie dla najwyższego personelu, ponieważ nie było specjalnych obiektów dedykowanych do szkolenia wojskowego .

Ramy

• Armia stała – obejmuje personel wojskowy o stałej służbie, w tym klasy wojskowe służące do wypełniania obowiązków służby wojskowej oraz klasy niedawno zwolnione, ale które w przypadku odwołania mogły zostać umieszczone w wojskowym kontyngencie do uzbrojenia.
• „ Mobilna Milicja ” – obejmowała wszystkie te klasy na urlopach wojskowych , które opuściły armię i składała się z czterech młodszych klas na urlopie po 5 klasach przeznaczonych do uzupełnienia armii frontowej. W razie odwołania była to nowa jednostka przewidziana od czasów pokoju i mogła liczyć na 900 kompanii piechoty , 60 artylerii i 10 inżynierów wojskowych na papierze . ^[23]
• „ Milicja Terytorialna ” – obejmowała starsze stany emerytowane, w szczególności siedem klas następujących po milicji ruchomej i była głównie wykorzystywana do eskorty jeńców wojennych i tylko wyjątkowo współpracowała w działaniach wojska. Pełnił głównie obowiązki służby terytorialnej w tych miejscowościach, które czasowo były pozbawione oddziałów wojska. Według organizacji Armii Królewskiej w czasie I wojny światowej w przypadku powszechnej mobilizacji mogło liczyć 198 batalionów piechoty, 8 pułków Alpini, 9 batalionów saperów i 113 kompanii garnizonowych. ^[24]
• „ Milicja Miejska ” – pełniła funkcje służbowe na terenie gminy mieszkańców wezwanych, a w nią wcielani byli przebywający na terenie gminy żołnierze w stanie spoczynku, bez względu na uzbrojenie, uzbrojenie i kategorię, poczynając od członków klas młodszych. Do ich dowództwa przepisano, że wyższych i niższych oficerów trzeba było corocznie zatrzymywać, wybierając ich spośród tych należących do kategorii na urlopie. ^[25]

Sprzęt i uzbrojenie

Uzbrojenie indywidualne

Uzbrojenie indywidualne i towarzyszące piechoty składało się głównie z: ^[26]

czołgi

Szczegółowo ten sam temat: Włoskie czołgi do II wojny światowej i Divisions_of_Regio_Esercito_in_seconda_guerra_magnola § Armored_divisions .

Do 1938 czołgi nie były zgrupowane w dywizje pancerne, lecz wchodziły w skład dywizji piechoty . Od tego roku Włochy zaczęły tworzyć tego typu dywizje, a w momencie przystąpienia Włoch do II wojny światowej armia mogła liczyć trzy dywizje pancerne, do których w trakcie konfliktu dołączyły cztery, nawet jeśli włoskie czołgi okazały się bardziej przestarzałe i mniej skuteczne niż aliantów z II wojny światowej .

Pociągi wojskowe

Ten sam temat szczegółowo: Pociągi zbrojne Armii Królewskiej .

Armia Królewska używała pociągów w obu wojnach światowych: w I na froncie włoskim , w II na Bałkanach .

Rozpuszczone ciała

Organami rozwiązanymi w historii sił zbrojnych była Włoska Gwardia Narodowa, która istniała w latach 1861-1876, a następnie organy i wydziały obcych oddziałów Armii Królewskiej . Wśród głównych były:

Łowcy Afryki

Ten sam temat szczegółowo: Łowcy Afryki .

Włoskie wojska kolonialne stacjonujące w Afryce.

Łowcy Albanii

Ten sam temat szczegółowo: Łowcy Albanii .

Wojska włoskie stacjonujące w Albanii.

Strażnik graniczny

Ten sam temat szczegółowo: Straż Graniczna .

Oddziały stacjonujące na granicach lądowych Królestwa Włoch.

Włoska Gwardia Narodowa

Ten sam temat szczegółowo: Włoska Gwardia Narodowa .

Oddziały postunickie zajęte represjonowaniem bandytyzmu .

Albańska gwardia królewska

Ten sam temat szczegółowo: Albańska Gwardia Królewska .

Wojska zatrudnione do ochrony włoskiego gubernatora w Albanii.

Odkupiony Legion Syberyjski

Ten sam temat szczegółowo: Odkupiony Legion Syberyjski .

Żołnierze zatrudnieni jako armia kolonialna we włoskiej koncesji Tientsin .

Grupowanie Ośrodków Wojskowych

Ten sam temat szczegółowo: Grupowanie Centrów Wojskowych .

Oddziały złożone głównie z cudzoziemców zatrudnionych w czasie II wojny światowej.

Legion chorwacki

Ten sam temat szczegółowo: Legion Chorwacki .

Oddziały złożone głównie z cudzoziemców zatrudnionych w Chorwacji.

Stopni

Ten sam temat szczegółowo: Stopnie Armii Królewskiej .

Jak każda inna armia tego okresu, Armia Królewska również założyła swoją ludzką organizację na hierarchii wojskowej .

Notatka

Bibliografia

• Giovanni Morandi, Alpini, od Alp do Afganistanu , Bolonia, wydawnictwo Poligrafici, 2003.
• Domenico Quirico, Biała eskadra , I wydanie, Mediolan, Mondadori, wrzesień 2002, ISBN  88-04-50691-1 .
• Rocznik wojskowy Włoch na rok 1864 typ. szkoła S. Franco i synów, 1864, oryginał na Uniwersytecie Harvarda

Powiązane przedmioty

• Alpejski
• Broń Dżina
• Bersaglieri
• Dywizje Armii Królewskiej podczas II wojny światowej
• Włoska armia kocelligerant
• armia włoska
• Stopnie Armii Królewskiej
• Włoska Gwardia Narodowa
• Strażnik graniczny
• Order Bitwy Armii Królewskiej z dnia 24 maja 1915 r.
• Organizacja Armii Królewskiej podczas I wojny światowej
• Królestwo Włoch (1861-1946)
• Królewski korpus wojsk kolonialnych
• Wojska obce w Armii Królewskiej

Inne projekty

• Wikiźródła zawiera stronę poświęconą Armii Królewskiej
• Wikimedia Commons zawiera obrazy lub inne pliki dotyczące Armii Królewskiej

Zewnętrzne linki

• Strona Royal Army , na regioesercito.it .
• Historia na stronie armii włoskiej , na stronie. Zarchiwizowane z oryginału w dniu 2 marca 2012 r . .

Armie biorące udział w I wojnie światowej
Centralne imperia	Cesarstwo Austro-Węgierskie  · Cesarstwo Niemieckie  · Imperium Osmańskie  · Królestwo Bułgarii
Potrójne zrozumienie	Imperium Rosyjskie Francja Wielka  Brytania Królestwo Włoch  Stany  Zjednoczone Ameryki  Belgia  Królestwo Serbii  Rumunia  Królestwo Grecji  Portugalia  Królestwo Czarnogóry  Cesarstwo  Japońskie _ _

Portal Wielkiej Wojny	Portal Risorgimento
Portal II wojny światowej	Portal Historia Włoch